Vefa yoldaşımı ben 17 yaşlarımda tanıdım, iyi ki tanıdım.
Vefa yoldaşla ilgili ben de bir şeyler söylemek istiyorum, ama nereden nasıl başlayacağımı bilemiyorum. Öyle ki ne söylersem söyleyeyim, asla tam olmayacak yine eksik kalacaktır...
Canım yoldaşım,
Sensiz ilk newrozu, ilk mitingi geride bıraktık. Yürüyüş boyunca o gür sesin kulağımdan gitmedi. Denizlerin bayrağını göğe yükselten kime baktıysam sen oldun. Ne güzelmiş seninle yürümek, şimdi daha iyi anlıyorum. Nasıl da güvende ve güçlü hissederdim seninle yürürken.
Kimi zaman olur ki, söylenecek sözler yetersiz kalır, hiçbir ifade, belki de insanlığın bugüne kadar yetiştirdiği en büyük ustaların dizeleri bile yüreklerde yaşanan acıyı tarif etmeye yetmez. Aynı yöne baktığın, aynı dava için yan yana dövüştüğün, birlikte aynı zorlukları çekip, sevinçler ve mutluluklar paylaştığın bir yoldaşını kaybetmek böyle bir acı ve burukluk olsa gerek...
2021 son haftası, Ocak’ın soğuk bir Pazar gecesi seni ölümsüzlüğe uğurladık. Sibel’in de dediği gibi “bırak dünyanın yükünü yaşayan yoldaşlarına” diyordu. Canım yoldaşım, omuzlarındaki ağır yükü analarına, yoldaşlarına bıraktın.
14 Şubat 21
Merhaba,
25 Aralık 2008'de yazdığın mektuba cevaben... Ben bu mektuba cevap verdim mi vermedim mi bilmiyorum, anımsamıyorum; ama dolaylı yollarla cevapladığımı biliyorum.